Leuk gezin, hier is een leuke hond!

Hallo vrienden,

Afgelopen jaar was Valdo onze hulphond in opleiding. Ik heb er maar een paar keer over geschreven.
Vooral omdat de acties die je onderneemt veelal dezelfde zijn als met Dylan.
Dylan is inmiddels een setje met Karin. We zijn blij dat we aan de wieg hebben gestaan van deze match. Karin en Dylan zijn heel gelukkig samen.
Dylan is een hond die heel graag helpt dat was ook bij ons al zo. Dat is nou ook net het verschil met deze hond. Valdo is een hondje dat heel graag speelt en uitdaagt. Plat liggen vreselijk veel plezier hebben kwispelen en snel bewegen. Ladingen energie die hij kwijt moet. Laat je hem 3 x per week rennen dan is hij zo mak als een lammetje en slaapt hij thuis als een roosje.

Wij hadden er een hele kluif aan dit hondje te trainen maar iedere dag deden we het toch weer met inzet en plezier. Het was immers voor die ultieme match, dat blije gezicht van die man of vrouw die ontzettend veel vrijheid zou krijgen door Valdo. En langzaam werd het beter. De 11 maanden test wees uit dat we er nog niet waren. Wij kregen toen ook al te horen dat Valdo uit het traject zou worden gehaald, dat is een teleurstelling want daar heb je het niet voor gedaan. Misschien nog therapiehond of  veteranenhond??? Maar nee, daar hadden ze juist rustige voor honden nodig.

Dus daar zaten we dan, een beetje verdrietig, dat wel.We hielden van Valdo, het was onze kanjer die zo hard zijn best had gedaan en van zo ver was gekomen.
Eind augustus werd hij afgekeurd, hij ging gewoon weer mee naar huis. Wij kunnen hem niet houden dus Valdo wacht op een lief gezin. Hopelijk krijgt hij een heel fijn leven bij mensen die lief voor hem zijn. Hij is nu weer 3 maanden verder en heeft sindsdien veel bijgeleerd. Het is in huis een rustige hond, hij heeft nooit iets kapot gemaakt (behalve soms papier in een onbewaakt ogenblik).

Hij loopt goed naast dat kan hij heel lang volhouden. Als hij weet dat hij ergens even vrij mag lopen heeft hij soms haast om daar te komen maar daar trainen we nog steeds op en dat gaat steeds beter. Hij is lief voor kinderen, je kunt hem overal mee naar toenemen, springt niet tegen mensen op. Hij kan goed alleen thuis blijven en is een ontzettende knuffelbeer want hij wordt het liefst de hele avond geaaid.
Hij  kent zijn commando´s maar is soms zelf een beetje selectief maar ook dat heeft hij bijna onder knie en wat mij vandaag verbaasde ....!!!! Hij gaat vaak mee naar boven en als ik dan de was heb uitgezocht dat gaat hij daarin zitten rommelen, dat mag hij niet. Dylan kreeg van mij dan altijd een T-shirt of zo en dat mocht hij dan dragen. Valdo kon dat niet en ging er tot voor kort nog met het T-shirt vandoor,

tot vandaag. Hij pakte het shirt liep netjes achter mij aan en op het commando" drop it" liet hij het keurig bij de wasmachine vallen. Onze kanjer! Hij leert het wel, het duurt alleen iets langer.

Bij Hulphond wordt de hond met 11 maanden getest en moet dan klaar zijn. Ik denk dat Valdo er iets langer voor nodig heeft. Ik kan begrijpen dat ze die tijd niet hebben. Maar degene die onze Valdo wil is een bofkont want die krijgt een ontzettend leuke, beetje ondeugende hond. Maar wie vindt dat niet leuk!
Dus leuk gezin hier is een leuke hond!

Nieuw bericht zie onderstaande link
http://www.hulphond.nl/blogitem/?90036999&ov=BI@51025953
Leuk je daar te zien

 Gebruik deze link om de avonturen van onze nieuwe hulphond in opleiding te volgen. zie de blog op hulphond leuk om je weer te ontmoeten!

Knuffelmiddag

Ja daar kwam eindelijk het lang verwachte bericht van Hulphond. "Dylke wil geknuffeld worden".
Dat wilden we best graag komen doen. Dus vanmorgen maar niet te lang werken en gauw naar huis. Eerst nog even langs de dierenzaak want we kunnen toch niet met lege handen aankomen??
Wat lust hij nou het allerliefste. Botje, knuffeltje, beefreepjes? Nee toch, ik wist het ineens. Hij is gek op oren!!  Ja varkensoren natuurlijk. Dus gauw een zakje gekocht, we zijn er klaar voor! Dylan, we komen eraan!
In Herpen kom je altijd langs het kantoor binnen, we hadden niet alleen een cado'tje voor Dylan maar ook iets meegebracht voor Hulphond, daar kunnen ze altijd wat gebruiken .Een doos vol cartridges gespaard bij sportcentrum Coach. Bedankt Coach!!  Voor het goede doel ook nog een foto vooruit dan maar!
Maar waar is Dylke??

Birgit werd gehaald, zij is de trainster van Dylan.Zij ging Dylan halen. Daar was ie dan weer! Na drie maanden mochten we weer even knuffelen, even spelen en even wandelen!

Eerst reageerde hij niet op ons, verwachtte ons natuurlijk ook helemaal niet. Hij keek eerst naar Birgit en vroeg  als het  ware haar toestemming. Het mocht, en wat was ie blij ons te zien. Hij was er helemaal gespannen van. Birgit vertelde ons hoe het met hem ging en ook tot onze verrassing dat hij al voor de commissie van wijze hondenheren was geweest en ..............goedgekeurd. Hij wordt dus een echte hulphond!!!Super, Willem, Birgit en Dylke, dat hebben jullie toch maar eventjes gedaan! Nu een match.

Spannend.... Dan gaat het echte werk voor hem beginnen!

Birgit gaf een demo van wat hij nu allemaal kan! Klik hier voor de demo. Die zware deur op het eind is nog wel moeilijk maar hij zet goed door! De rest doet hij fantastisch!

Leuk he,  hij is nog steeds een kanjer. Na al dit goede nieuws togen we naar het bos. Herper duinen is prachtig, en we zagen dat hij echt al anders op andere honden reageerde. Het was heerlijk zo weer even met hem weg te gaan. Wat is het toch fijn zo'n lekker beestje bij je te hebben. Puur genieten!We zijn heel blij dat alles zo goed gaat. En och als je hem weer terug brengt zie je dat hij weer vrolijk kwispelend met zijn trainster mee gaat. Hij heeft het naar zijn zin en het is goed zo!! Wie hem krijgt boft maar!

,

Nog meer nieuws

Dylke is nu al weer ruim 2 maanden in Herpen. Wij missen hem wel maar het is ook weer fijn alles te kunnen doen zonder rekening te hoeven houden met de hond. Een hond is je trouwe maatje en is overal waar jij bent, daar raak je aan gewend en dat is echt afkicken als je hem naar Herpen brengt. Gelukkig zien we af en toe nog wel familiehondjes en is Kolya weer een week komen logeren dat is dan weer genieten.
Af en toe horen we nog van alles van "onze Dylke" nu natuurlijk weer Dylan. En het is echt waar hoor hij is fotomodel geworden. Hij heeft meegewerkt aan een reclamespot van de rabobank in Oss.
Wij dachten al dat het Dylke was en na contact met Birgit bleek dat juist. Hij was wel erg moe geworden dus eerlijk is eerlijk hij heeft het niet helemaal alleen gedaan. maar wij zijn wel reuze trots op hem.
filmpje van de rabobank . Gebruik vooral de link naar de commercial, hij doet het zo goed, we barsten bijna uit ons vel van de trots.

Birgit met hulphond in spe Dylan

Regelmatig spreken we nog met Birgit en die vertelt altijd heel geduldig hoe het met hem gaat en hoe hij het doet. Had je anders verwacht? Hij doet het het natuurlijk prima zoals een heuse hulphond in spe betaamd. Hij kan al van alles en zijn gedrag naar andere honden gaat goed vooruit. Ik ben er zeker van dat zijn toekomstige baas er een superhond aan krijgt!
Waarschijnlijk wordt hij over een 3 weken al voorgedragen. dan komt hij voor een commissie van wijze hondenkenners en die bepalen of hij goed genoeg is om aan een cliënt voorgesteld te worden. Wij volgen alles  met grote belangstelling. Dit kon ik jullie niet onthouden. Applaus voor Dylan en Birgit.

ik weet nog van niets

Maandag kregen wij onverwacht telefoon van Karin, onze puppytrainster. Zij bracht vervelend nieuws. Ik moet a.s. maandag al aan mijn opleiding tot hulphond beginnen en mag dus niet bij Willem en Conny blijven tot 7 mei. Voor mij natuurlijk wel spannend, mijn opleiding gaat starten, maar het baasje en het vrouwtje waren erg verdrietig. Zo snel al, dat hadden ze niet verwacht!!

Nu krijg ik ineens veel meer knuffels en ook stokjes of lekkers toegestopt, dat vind ik natuurlijk wel prima. Ik weet niet wat me te wachten staat! Ik weet alleen dat ik het nu wel leuk vind.
Ze hebben mij ook beloofd dat we nog naar het bos gaan en dat we deze week nog naar opa en de oma's gaan. Dat vind ik ook al leuk!

Voor een hulphond in spe, die in opleiding gaat is het alleen maar in de lijn der verwachting maar voor het gastgezin is het wel even slikken. We hadden nog afspraken en het jongetje wat wij geholpen hebben met zijn spreekbeurt krijgt nu ineens een andere hond mee. Hij moest er ook van huilen. Straks moeten we weer alleen naar de MT en gaan we samen naar de schouwburg (zonder hond). We gaan nog wel naar het restaurantje waar ze hem zo goed kennen en waar hij het altijd zo goed deed, maar nu weer samen. Nog wel naar het bos maar niet meer met onze spring in het veld die altijd zo enthousiast naar ons toe kwam als we hem riepen. We waren zo trots op hem!! Hij deed het ook zo goed!!
Maar ja in huis is onze Dylke echt een super-hond. Hij haalt de post, brengt de telefoon, helpt met de was, gaat 's morgens meteen naar boven om naar zijn baas te gaan.' Ga je mee uit baasje je hebt nu toch wel lang genoeg geslapen??' , kent zijn commando's enz. Buiten is hij echter te veel op andere honden. Vergeet dat wij er zijn en het is dan oh zo moeilijk hem weer bij de les te krijgen. Hij gaat toch in opleiding omdat (zo denken wij) hij de beste (binnen) hond is die er is.
Nu wat vroeger dan hebben ze meer tijd voor hem!

Wij zullen je missen lieve vriend maar hopen natuurlijk dat je in de toekomst voor iemand hetzelfde maar waarschijnlijk nog veel meer kan betekenen als je voor ons hebt gedaan.
De verhalen op deze site laten dat ook voldoende zien.
Dan is dit dus ons laatste verhaaltje of er moeten nog vermeldenswaardige dingen gebeuren.
We bedanken iedereen voor de commentaren en de goede tips. Leuk dat jullie ons hebben gevolgd.
Dylke zet 'm op we weten dat je het kunt!!!

Kolya is dit weekend weer naar huis gegaan. Ik mis hem wel hoor hij was zo'n leuk speelkameraadje! Maar ja, het  kan niet altijd feest zijn en het baasje vindt het tijd om de duimschroeven weer eens aan  te draaien wat mijn training betreft.

Dat begon vandaag weer goed met carnaval. wat een drukte! We gingen naar Den Bosch,

daar waren heel veel mensen en ze zagen er allemaal heel vreemd uit. Ze maakten ook een hoop lawaai!

Overal was muziek met grote toeters en mensen die allemaal meehosten en rare bewegingen maakten. Ik vond het daar wel moeilijk. Er lag van alles op de grond. Ook glas en het baasje lette erg goed op of ik niet met mijn neus naar de grond ging. Af en toe zag ik eten liggen en dat zag er zo lekker uit dat ik weer vergat dat ik mijn neus omhoog moest houden. Maar het baasje was weer erg streng!  No way !! Dus ik heb me maar aangepast. en daar was Willem erg tevreden over.

Wij gingen eerst naar een plekje waar we goed naar de optocht konden kijken. Ik zat onder de tafel.

 Ik kon niets zien, dat was minder en ik moest ook erg nodig. Ja dat was een probleem we konden daar eigenlijk niet meer weg. Toen we toch weer op de markt waren moest ik zo nodig dat ik daar maar ben gaan zitten. maar wat erg vreemd was, ik zag dat mensen dat ook aan het doen waren. Niet zitten maar wel plassen, allemaal op straat tegen een schutting of zo. dat had ik nog nooit gezien, rare bedoening dat carnaval!